#90 Sławomir Peszko

Bohaterem dzisiejszego wpisu będzie uczestnik Mistrzostw Europy oraz Mistrzostw Świata, pomocnik pochodzący z Jasła - Sławomir Peszko.

Peszko swoją karierę piłkarską rozpoczynał, w wieku 11 lat, w Nafcie Jedlicze, skąd w 2000 przeniósł się do Wisły Płock. W 2002 został włączony do składu pierwszej drużyny Wisły, która ówcześnie funkcjonowała pod nazwą „Orlen Płock”. W Ekstraklasie zadebiutował 5 kwietnia 2003 w przegranym 0:1 wyjazdowym spotkaniu z Widzewem Łódź. W swoim pierwszym sezonie w Wiśle wystąpił w czterech spotkaniach Ekstraklasy. Od następnego sezonu pojawiał się na boisku regularnie. W rozgrywkach 2005/06, 26 kwietnia 2006, po wyeliminowaniu w finale Zagłębia Lubin (w dwumeczu 6:3) zdobył z Wisłą Puchar Polski – pierwsze trofeum w swojej zawodowej karierze, a 22 lipca tego samego roku również Superpuchar Polski. W sezonie 2006/07 spadł z Wisłą do II ligi, zaś w sezonie 2007/2008 zdobył 16 goli i został najskuteczniejszym zawodnikiem „Nafciarzy”. W ciągu 6 sezonów w Wiśle Płock zagrał w 112 ligowych meczach, strzelając 21 goli oraz zdobył Puchar i Superpuchar Polski.

Przed sezonem 2008/2009 trafił do Lecha Poznań. W ekipie „Kolejorza” już w pierwszych trzech sparingach zdobył 4 gole. W Ekstraklasie, w barwach Lecha zadebiutował 8 sierpnia 2008 w meczu z GKS-em Bełchatów (2:3). Odegrał dużą rolę w sukcesach „Kolejorza” w meczach Pucharu UEFA w 2008 oraz 2009. W decydującym o awansie Lecha do fazy grupowej pucharu, spotkaniu z Austrią Wiedeń strzelił bramkę w 85 minucie (na 2:1).19 maja 2009 w finale Pucharu Polski z Ruchem Chorzów na Stadionie Śląskim w 51. minucie meczu zdobył zwycięską bramkę dla Lecha. Mecz zakończył się zwycięstwem Lecha Poznań 1:0 i zdobyciem przez niego trofeum Pucharu Polski. 25 lipca 2009 po wygranej w konkursie rzutów karnych 4:3 (Peszko wykorzystał rzut karny) z ówczesnym Mistrzem Polski – Wisłą Kraków sięgnął z ekipą z Poznania po Superpuchar Polski. 2 sierpnia 2009 zdobył swoją pierwszą ligową bramkę dla Kolejorza. Miało to miejsce w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu I kolejki Ekstraklasy z Piastem Gliwice (było to zarazem pierwsze trafienie ekipy z Poznania w sezonie 2009/2010). W sezonie 2009/10 zdobył wraz z Lechem Mistrzostwo Polski. Lech z 19 zwycięstwami, 8 remisami, 3 porażkami i bilansem bramkowym +31 zajął 1.miejsce w tabeli Ekstraklasy, a królem strzelców został wtedy napastnik „Kolejorza”, Robert Lewandowski. Peszko w mistrzowskim dla swojego zespołu sezonie zdobył 8 ligowych bramek.

2 stycznia 2011 podpisał kontrakt z niemieckim 1. FC Köln obowiązujący do 30 czerwca 2011 (z opcją przedłużenia). W Bundeslidze zadebiutował 16 stycznia 2011 przeciwko 1. FC Kaiserslautern. Na wiosnę 2011 rozegrał 11 meczów i zaliczył 5 asyst. Pierwszego gola w Bundeslidze zdobył 30 października 2011, w meczu przeciwko FC Augsburg.

9 sierpnia 2012 został wypożyczony na rok z opcją pierwokupu do angielskiego Wolverhampton Wanderers. W Championship zadebiutował 18 sierpnia 2012 w meczu z Leeds (0:1).

31 lipca 2013 podpisał 3-letni kontakt z występującą w Serie A, Parmą. Nie zdołał jednak zadebiutować na włoskich boiskach, gdyż od razu po podpisaniu kontraktu został wypożyczony do występującego wówczas w 2. Bundeslidze, swojego poprzedniego klubu – 1. FC Köln. W 2. Bundeslidze zadebiutował 1 września 2013 w wygranym 4:1 meczu z Erzgebirge Aue. W meczu tym strzelił również gola i zaliczył asystę. W sezonie 2013/14 „Peszkin” wystąpił w 24 ligowych meczach zespołu z Kolonii, w których strzelił 3 gole i zaliczył pięć asyst czym przyczynił się do awansu swojej drużyny do Bundesligi. 1 lipca 2014 po udanym, zwieńczonym awansem do Bundesligi sezonie, niemiecki klub 1. FC Köln podjął decyzję o wykupieniu Peszki z Parmy. Kwota transferu polskiego skrzydłowego wyniosła 500 tys. euro. W sezonie 2014/15 wystąpił w 18 ligowych meczach swojej drużyny.

31 sierpnia 2015, po 5 latach gry za granicą, powrócił do Polski i podpisał 3-letni kontrakt z występującą w Ekstraklasie, Lechią Gdańsk. W nowym zespole zadebiutował 11 września 2015 w ligowym meczu z Koroną Kielce (0:0), zaś pierwszego gola zdobył 13 lutego 2016 ustalając na 5:0 wynik domowego spotkania z Podbeskidziem Bielsko-Biała. 17 listopada 2016 przedłużył kontrakt z Lechią do 2020. 25 lutego 2017, przeciwko Cracovii (4:2), rozegrał swoje 200. spotkanie w Ekstraklasie. 20 lipca 2018 w 92. minucie meczu 1. kolejki sezonu 2018/2019, pomiędzy Jagiellonią Białystok a Lechią Gdańsk (0:1) otrzymał bezpośrednią czerwoną kartkę za faul na Arvydasie Novikovasie. W konsekwencji tego czynu, kilka dni później został ukarany dotkliwą karą finansową przez klub Lechia Gdańsk, a następnie decyzją Komisji Ligi Ekstraklasy został ukarany bezwzględną dyskwalifikacją na okres trzech miesięcy oraz karę finansową w wysokości 30 tys. zł. Tuż po zakończeniu kary został przeniesiony do czwartoligowych rezerw zespołu za naganne zachowanie, po tym wydarzeniu w Lechii już nie zagrał. Zimą 2019 roku przeniósł się do Wisły Kraków na zasadzie wypożyczenia półrocznego. 15 czerwca 2020 roku podpisał kontrakt z KS Wieczysta Kraków – klubem grającym w lidze okręgowej.

Peszko grał w reprezentacji młodzieżowej U-21. W kadrze A zadebiutował 19 listopada 2008 wchodząc na boisko w 69. minucie wygranego 3:2 towarzyskiego meczu z Irlandią. Pierwszą bramkę strzelił 17 stycznia 2010 w spotkaniu z Danią, które rozegrane zostało w ramach Pucharu Króla Tajlandii. We wrześniu 2010 został wyrzucony z kadry narodowej przez selekcjonera Franciszka Smudę po tym, jak spożywał alkohol podczas zgrupowania. W marcu 2011 został przywrócony do kadry. W 2012, w Kolonii, będąc pod wpływem alkoholu wdał się w awanturę z taksówkarzem w wyniku czego został zatrzymany przez policję i umieszczony w izbie wytrzeźwień. W konsekwencji został skreślony przez trenera Smudę z kadry na Euro 2012 i zawieszony w prawach reprezentanta. We wrześniu 2013 został ponownie powołany przez selekcjonera Waldemara Fornalika na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata z Ukrainą i Anglią. 29 marca 2015 strzelił jedynego gola dla reprezentacji Polski w zremisowanym 1:1 meczu z Irlandią w ramach eliminacji Mistrzostw Europy 2016. 30 maja 2016 został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę na Mistrzostwa Europy 2016 we Francji. 4 czerwca został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji.

Autografy te zdobyłem osobiście, kilka z nich przeznaczam na wymianę.

#89 Mariusz Jop

Dzisiejszy post będzie poświęcony byłemu reprezentantowi Polski, pochodzącemu z Ostrowca Świętokrzyskiego - Mariuszowi Jopowi.

Swoją karierę rozpoczynał w zespole KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W 1999 roku przeniósł się do Wisły Kraków. W 2001 roku został wypożyczony do Widzewa Łódź. Grając w Wiśle Kraków, trzykrotnie został mistrzem Polski (2001, 2003, 2004) oraz dwukrotnie zdobył Puchar Polski (2002 oraz 2003).Od sezonu 2004/2005 był zawodnikiem FK Moskwa. Strzelając gola w meczu z Szynnikiem Jarosław został pierwszym Polakiem, który zdobył bramkę w lidze rosyjskiej.10 lipca 2009 roku Jop powrócił do krakowskiego klubu podpisując z Wisłą roczny kontrakt. 18 czerwca 2010 roku podpisał dwuletni kontrakt z Górnikiem Zabrze. 18 listopada 2011 roku ogłosił zakończenie piłkarskiej kariery.

W reprezentacji Polski zadebiutował 30 kwietnia 2003 roku, w meczu z Belgią. Został powołany na Mistrzostwa Świata 2006. Na niemieckim turnieju zagrał jeden mecz, przegrany, z Ekwadorem.28 maja 2008 roku został powołany przez Leo Beenhakkera na Mistrzostwa Europy w Austrii i Szwajcarii. Na turnieju wystąpił w pierwszej połowie meczu z Austrią.

W 2016 został trenerem młodych piłkarzy Wisły Kraków.18 czerwca 2018 nowym pierwszym trenerem Wisły Kraków został Maciej Stolarczyk, a Jop, Radosław Sobolewski i Kazimierz Kmiecik zostali jego asystentami.

Podpisy te zdobyłem osobiście, jeden z nich przeznaczam na wymianę.

#88 Radosław Sobolewski

Bohaterem dzisiejszego postu będzie defensywny pomocnik pochodzący z Białegostoku, obecnie trener Wisły Płock - Radosław Sobolewski.

Radosław Sobolewski swoją piłkarską karierę rozpoczynał w zespole Jagiellonii Białystok. W 1994 roku razem z drużyną juniorów Jagielloni zajął czwarte miejsce w mistrzostwach Polski. W tym samym roku trafił do pierwszej drużyny Jagielloni, gdzie od razu wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie zespołu z Białegostoku. W barwach Jagiellonii Białystok występował w I i II lidze. Grając w Jagiellonii trafił również do reprezentacji Polski U-18.

W 1998 roku przeniósł się do Petrochemii Płock. Występował tam na różnych pozycjach, zarówno w obronie jak i pomocy. W polskiej ekstraklasie zadebiutował 7 marca 1998 roku w spotkaniu z Rakowem Częstochowa. Przed sezonem 2001/2002 Sobolewski przebywał na zgrupowaniu z Polonią Warszawa, gdzie bardzo chciał go mieć w swoim zespole szkoleniowiec „Czarnych Koszul” Werner Liczka. Kluby nie dogadały się jednak co do kwoty wypożyczenia zawodnika. W grudniu 2001 roku Sobolewski doznał kontuzji, która wykluczyła go z gry do końca sezonu 2001/2002. Po wyleczeniu kontuzji popularny „Sobol” popadł w konflikt z działaczami płockiego klubu, bowiem ci nie chcieli wypłacić zawodnikowi zaległych pieniędzy za okres, gdy leczył kontuzję. Sobolewski nie chciał również przedłużyć kontraktu z Wisłą Płock na warunkach proponowanych przez działaczy. W wyniku tego konfliktu zawodnik został zesłany do rezerw płockiego klubu, występujących w IV lidze.

W styczniu 2003 roku po długich negocjacjach Sobolewski został wypożyczony na rok do Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski. 15 marca 2003 roku w swoim debiucie w drużynie z Grodziska zdobył bramkę w 9. minucie meczu z Pogonią Szczecin. Przez całą rundę był pewnym punktem swojej drużyny i na koniec sezonu 2002/2003 wywalczył z nią wicemistrzostwo Polski. W kolejnym sezonie 2003/2004 swoje występy rozpoczął od strzelenia dwóch bramek w dwóch pierwszych kolejkach. Świetne występy Sobolewskiego na pozycji defensywnego pomocnika zaowocowały powołaniem do reprezentacji Polski. Równie dobrze wiodło mu się w pucharze UEFA, gdzie dotarł z Dyskobolią do III rundy rozgrywek. Niestety w październiku doznał kontuzji mięśnia przywodziciela i nie zagrał już do końca rundy jesiennej. W grudniu 2003 roku Dyskobolia wykupiła Radosława Sobolewskiego z Wisły Płock.

W styczniu 2005 roku Sobolewski podpisał kontrakt z Wisłą Kraków. Do „Białej Gwiazdy” trafił na zasadzie wolnego transferu. W Wiśle również stał się kluczowym zawodnikiem zespołu. Zadebiutował w drużynie „Białej Gwiazdy” 12 marca 2005 roku w ligowym meczu z GKS-em Katowice. Swoją pierwszą bramkę dla krakowskiego klubu w Ekstraklasie zdobył 20 marca 2005 roku w spotkaniu z Polonią Warszawa. Sezon 2004/2005 zakończył zdobyciem Mistrzostwa Polski z Wisłą oraz Pucharu Polski z Dyskobolią. W sezonie 2005/2006 w drugim meczu III rundy eliminacyjnej Ligi Mistrzów strzelił bramkę Panathinaikosowi w 78. minucie spotkania. W 90. minucie tego meczu dostał jednak drugą żółtą kartkę i musiał opuścić boisko, osłabiając zespół Wisły Kraków przed dogrywką. Sobolewski został wybrany „Najlepszym Piłkarzem Małopolski” za rok 2005 w XI plebiscycie Gazety Krakowskiej i MZPN-u. W styczniu 2006 roku Sobolewskiego chciał mieć w swoich szeregach angielski zespół Southampton. Nie złożył jednak takiej oferty kupna zawodnika, która odpowiadałaby Wiśle. Na początku 2008 roku Sobolewski mógł trafić do tureckiego Trabzonsporu, Wisła zaakceptowała ofertę 1,5 miliona euro, lecz do transferu nie doszło, gdyż turecki klub nie był w stanie okazać gwarancji bankowych dotyczących spłaty należności. W sezonie 2007/2008 Radosław Sobolewski zdobył swoje drugie Mistrzostwo Polski z Wisłą Kraków. W następnym sezonie Wisła Kraków z Sobolewskim w składzie powtórzyła sukces z poprzednich rozgrywek, a sam zawodnik 20 czerwca 2009 roku podpisał nowy kontrakt z krakowskim klubem, który obowiązywał do 30 czerwca 2011 roku. 29 września 2009 roku Sobolewski, który na ten czas rozegrał wszystkie mecze ligowe w sezonie 2009/2010, doznał kontuzji pachwiny, która wykluczyła do z gry do końca rundy jesiennej. Po zakończeniu sezonu Sobolewski został wybrany nowym kapitanem Wisły, zastępując Arkadiusza Głowackiego, który odszedł do tureckiego Trabzonsporu. Jako kapitan zespołu poprowadził drużynę „Białej Gwiazdy” do triumfu w rozgrywkach Ekstraklasy w sezonie 2010/2011. W maju 2011 i w lipcu 2012 roku dwukrotnie przedłużał o rok kontrakt z krakowską Wisłą. Z klubu odszedł z końcem sezonu 2012/2013.

Z początkiem sezonu 2013/2014 jako wolny zawodnik związał się rocznym kontaktem z Górnikiem Zabrze. W klubie zadebiutował 19 lipca 2013 roku w wyjazdowym meczu przeciwko swojemu poprzedniemu klubowi Wiśle Kraków. Pierwsze trafienie dla Górników Sobol zaliczył w małych derbach Górnego Śląska przeciwko Piastowi Gliwice. Sezon 2013/2014 Sobolewski zakończył z dorobkiem 33 meczów i 7 bramek w lidze, co jest jego osobistym rekordem w Ekstraklasie. 21 maja 2014 roku Sobolewski przedłużył umowę z Górnikiem o kolejne dwa lata, co oznacza, że jest związany z zabrzańskim klubem do 30 czerwca 2016 roku.

W reprezentacji Polski zagrał w 32 spotkaniach, strzelając jedną bramkę. Zadebiutował 20 sierpnia 2003 roku w towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Estonii. W 51. minucie tego spotkania zanotował swoje debiutanckie trafienie w barwach reprezentacji Polski. Był uczestnikiem Mistrzostw Świata w Niemczech, które odbyły się w 2006 roku. W meczu z reprezentacją Niemiec na mundialu w 75. minucie spotkania otrzymał jako pierwszy polski piłkarz czerwoną kartkę na Mistrzostwach Świata. W listopadzie 2007 roku postanowił zakończyć reprezentacyjną karierę, po spotkaniu Polska-Belgia kończącym udane dla reprezentacji Polski eliminacje do mistrzostw Europy 2008, w których Polska zajęła pierwsze miejsce w grupie i awansowała na Euro 2008.

Był asystentem trenera Dariusza Wdowczyka w Wiśle Kraków. W listopadzie 2016 został, wraz z Kazimierzem Kmiecikiem, tymczasowym pierwszym trenerem. Od stycznia 2017 pracował jako asystent nowego trenera Wisły Kiko Ramíreza. W maju poprowadził zespół w zastępstwie zawieszonego przez Komisję Ligi Ramíreza w meczu z Jagiellonią, a po zwolnieniu Hiszpana w grudniu tego samego roku ponownie został tymczasowym trenerem, prowadząc Wisłę w dwóch spotkaniach. Przez kolejne pół roku był asystentem Joana Carrillo. 18 czerwca nowym pierwszym trenerem został Maciej Stolarczyk, a Sobolewski, razem z Kmiecikiem i Mariuszem Jopem zostali jego asystentami.

4 sierpnia 2019 został trenerem Wisły Płock.

Podpisy zdobyłem osobiście, jeden z nich przeznaczam na wymianę.

#87 Marcin Wasilewski

Dzisiejszy wpis będzie poświęcony 60 - krotnemu reprezentantowi Polski, środkowemu obrońcy urodzonemu w Krakowie - Marcinowi Wasilewskiemu.

Swoją karierę rozpoczynał w Hutniku Kraków, skąd przeniósł się do Śląska Wrocław. We Wrocławiu spędził dwa sezony. W trzech kolejnych sezonach, zaczynając od 2002/2003, grał w Wiśle Płock. W sezonie 2005/2006 grał w Amice Wronki, w pierwszej połowie sezonu 2006/2007 występował w Lechu Poznań.

12 stycznia 2007 kluby Lech Poznań i RSC Anderlecht uzgodniły warunki transferu, którego suma wyniosła około 800 tys. euro, a Wasilewski trafił do Anderlechtu na zasadzie transferu definitywnego. W lidze belgijskiej i pucharach zawodnik zdobył w sumie 13 bramek. W sezonie 2006/2007 strzelił 2 bramki (1-Germinal Beerschot, 1-Westerlo). W sezonie 2007/2008 strzelił 3 bramki (2-FC Brussels, 1-KV Mechelen). W sezonie 2008/2009 strzelił 7 bramek (1-Mons, 2-Germinal Beerschot,1-Standard Liège, 1-Zulte-Waregem, 1-FCV Dender EH, 1-FC Tubize).

30 sierpnia 2009 podczas ligowego spotkania przeciwko Standardowi Liège doznał otwartego złamania prawej nogi poniżej kolana. W 27. minucie Axel Witsel w starciu przy linii bocznej wyprostowaną nogą naskoczył na atakującego wślizgiem Polaka. Wasilewski przeszedł cztery operacje oraz długą rehabilitację. Zdaniem lekarzy miał się nie pojawić na boisku przez około 12 miesięcy.

Wasilewski wrócił do treningów z drużyną po 8 miesiącach. Natomiast po 9 miesiącach, w ostatniej kolejce sezonu 2009/2010 ligi belgijskiej 8 maja 2010 przy aplauzie kibiców wszedł na boisko na ostatnie 10 minut meczu z Sint-Truiden, który jego drużyna wygrała 2-1. 12 grudnia 2010 strzelił swoją pierwszą bramkę po powrocie na boisko w meczu przeciwko drużynie SV Zulte Waregem. 2 września 2011 wrócił do gry w Reprezentacji Polski. Wystąpił w spotkaniu przeciwko Reprezentacji Meksyku będąc na boisku przez 90 minut.

Właściciel Anderlechtu Roger Vanden Stock i dyrektor generalny Herman van Holsbeeck pożegnali Wasilewskiego przed pierwszym gwizdkiem meczu z SV Zulte Waregem, oklaskiwali go także kibice. Swój ostatni mecz w barwach Anderlechtu Wasilewski rozpoczął na ławce rezerwowych. Na boisku pojawił się na sześć minut przed końcem spotkania, które zakończyło się remisem 1:1. Ten wynik dał „Fiołkom” 32. w historii mistrzostwo Belgii.

We wrześniu 2013 podpisał roczny kontrakt z Leicester City. W sezonie 2013/14 awansował z klubem do najwyżej klasy rozgrywkowej – Premier League. 15 maja 2014 o rok przedłużył kontrakt z angielskim klubem. 31 stycznia 2015 Wasilewski zdobył bramkę, która była pierwszą od ponad 22 lat bramką strzeloną w angielskiej Premier League przez Polaka. Gol padł w wyjazdowym meczu 23. kolejki ligi angielskiej w starciu z drużyną Manchesteru United (1:3). Po raz ostatni na boiskach najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii do bramki przeciwnika trafił Robert Warzycha, który 19 sierpnia 1992 (również w starciu z „Czerwonymi Diabłami”) wpisał się na listę strzelców. W sezonie 2015/16 jego Leicester City, skazywane przez wielu na walkę o utrzymanie, sensacyjnie wygrało rozgrywki ligowe, zostając po raz pierwszy w historii klubu mistrzem Anglii. Wasilewski w ten sposób został drugim Polakiem, po Tomaszu Kuszczaku, który zdobył tytuł mistrzowski w Premier League, będąc jednocześnie pierwszym polskim zawodnikiem z pola, któremu udała się ta sztuka. 21 maja 2017, poinformowano, że wraz z końcem sezonu, Wasilewski odejdzie z klubu.

18 listopada 2017 podpisał roczny kontrakt z możliwością przedłużenia o kolejny rok, z występującą w Ekstraklasie, Wisłą Kraków. W klubie zadebiutował 27 listopada 2017 w zremisowanym 3:3, ligowym meczu z Termalicą Nieciecza. Pierwszego gola dla Wisły, strzelił w swoim czwartym występie – 13 grudnia 2017 przeciwko Cracovii, otwierając wynik, wygranych 4:1, 195. Derbów Krakowa.

W kadrze Polski zagrał w 60 meczach i dołączył do Klubu Wybitnego Reprezentanta. Debiutował 20 listopada 2002 roku, w przegranym meczu z Danią, za kadencji Zbigniewa Bońka. Pierwszą bramkę strzelił w spotkaniu przeciwko ZEA (6 grudnia 2006), wygranym 5:2. 11 października 2012 roku trener kadry Waldemar Fornalik mianował go kapitanem na mecz z RPA i Anglią w miejsce kontuzjowanego Jakuba Błaszczykowskiego. Opaskę kapitańską nosił również w meczu z reprezentacją Urugwaju, ponieważ Błaszczykowski wszedł na boisko dopiero w siedemdziesiątej minucie meczu. We wrześniu 2013 roku po półrocznej przerwie, został powołany przez selekcjonera kadry Waldemara Fornalika na mecze eliminacji Mistrzostw Świata z Ukrainą i Anglią.

Łącznie w swojej karierze zdobył 4 - krotnie mistrzostwo Belgii, 3 - krotnie Superpuchar Belgii, oraz raz wznosił Puchar Belgii. Zdobył także Mistrzostwo Anglii.

Podpisy te zdobyłem osobiście i cieszę się, że posiadam je w swojej kolekcji. Podpis bez dedykacji przeznaczam na wymianę.

https://www.facebook.com/davidautographs/

#86 Kazimierz Kmiecik

Bohaterem dzisiejszego wpisu będzie prawdziwa legenda, najlepszy strzelec w historii Wisły Kraków oraz utytułowany reprezentant Polski - Kazimierz Kmiecik.

Kazimierz Kmiecik to wychowanek LZS Węgrzcanka Węgrzce Wielkie, gdzie uczył się piłkarskiego rzemiosła w latach 1961-1965. Następne dwa lata spędził w Cracovii zaś w 1968 roku związał się z Wisłą Kraków, której barwy reprezentował do 1982 roku, z przerwą na grę w belgijskiej SC Charleroi w 1981 roku. Po wyjeździe z Polski zakotwiczył w greckiej Larissie (1982-1985), zdobywając w 1983 tytuł mistrza Grecji oraz puchar tego kraju. Ze względu na kłopoty z tolerowaniem upałów, Kmiecik zdecydował się na przenosiny do niemieckiego Stuttgarter Kickers (1985-1988) a następnie OFV Offenburg (1988-1989).

Kmiecik to najlepszy strzelec w historii Wisły. W ciągu 15 lat (1968-1981, 1983) rozegrał w lidze 304 mecze i strzelił 153 gole. Był czterokrotnym królem strzelców. Do "Klubu 100" wstąpił w listopadzie 1978 roku po meczu z Arką, kiedy to zdobył dwa gole, nr 100 i 101.

Z racji młodego wieku Kmiecik, początki swojej przygody z Wisłą, kojarzy głównie z sekcją juniorską. Już wtedy jednak uznawany był za spory talent i raz po raz dostawał szanse trenowania z pierwszą drużyną. Na debiut nie musiał długo czekać. Była wiosna 1968 roku. Biała Gwiazda broniła się przed spadkiem do II ligi: To była ostatnia kolejka. Wygraliśmy wówczas z Szombierkami w Bytomiu 2-0, ale wiadomość o utrzymaniu zastała nas dopiero na kolacji w Katowicach. Pogoń wygrała z ŁKS-em, dzięki czemu ekstraklasa została wówczas w Krakowie. Dla mnie to była podwójna radość, bo zadebiutowałem w wygranym meczu i na dodatek pozostaliśmy w najwyższej klasie rozgrywkowej.

"Suchy" (boiskowy pseudonim Kmiecika) bardzo szybko stał się czołową postacią Białej Gwiazdy. Regularnie strzelane bramki budziły strach w oczach kolejnych golkiperów, którym przyszło rywalizować z wiślackim snajperem. Pan Kazimierz doskonale jednak pamięta, którzy bramkarze sprawiali mu najwięcej problemów: Szeja, Grotyński, Szykuła, później przecież też Tomaszewski. Ale zawsze można było przecież znaleźć jakiś sposób. Z obrońców to na pewno nie zapomnę Guta. On przecież grał w reprezentacji, był na Olimpiadzie, na Mistrzostwach Świata. W lidze występował w Odrze Opole i zawsze, gdy graliśmy przeciwko sobie, to był moim "plastrem". Co przyjąłem piłkę, to on był przy mnie.

W karierze Kmiecika były też przyjemniejsze momenty, jak na przykład współpraca z Wróblem: Wiadomo było, że jak zbiegnie do linii bocznej, to ja miałem być na rogu "piątki". Dorzucał i tak się kończyło - z rozbrajającą szczerością wyznaje napastnik.

Tak się kończyło raz, drugi, trzeci, aż w 1978 roku Biała Gwiazda sięgnęła po Mistrzostwo Polski. Malkontenci spytają, dlaczego dysponująca wówczas mocnym składem Wisła tylko raz w tamtym okresie pokusiła się o stanięcie na najwyższym stopniu podium...: Były takie kluby jak Legia czy Górnik, które przebijały nas finansowo. Ściągali zawodników z całej Polski. Wisła natomiast bazowała na wychowankach. Fakt, że szkolenie było wtedy znakomite, jednak brakowało 2-3 indywidualności z zewnątrz, które pociągnęłyby tą drużynę jeszcze wyżej - wyjaśnia Kmiecik.
W klubie jego gwiazda świeciła pełnym blaskiem. Kolejne spektakularne występy doprowadziły do regularnych powołań do drużyny narodowej. Tam już jednak nie było tak kolorowo, i choć z pewnością o porażce mowy być nie może, to jednak w reprezentacji nigdy nie udało mu się osiągnąć takiego statusu, jaki posiadał pod Wawelem. Lata 70-te to wspaniały okres polskiego futbolu, obfitujący we wspaniałe talenty i indywidualności. Paradoksalnie było to największe przekleństwo Kmiecika: W kadrze była bardzo duża rywalizacja. Na dodatek trener stawiał na tych bardziej zgranych, występujących w jednym klubie. Lato grał z Szarmachem, a Gadocha z Deyną. Wcześniej byli też przecież Lubański czy Domarski. Było naprawdę ciężko, zwykle byłem zmiennikiem dla tamtych. Nie było jednak między nami żadnych konfliktów. Najpierw trener Strejlau w młodzieżówce, a potem pan Kazimierz Górski potrafili z tego naprawdę dobrego materiału stworzyć niesamowity kolektyw.

Swego rodzaju reprezentacyjny niedosyt Kazimierz Kmiecik mógł sobie powetować wraz z ukochanym klubem w europejskich pucharach. Wiktorie nad Celtikiem czy Zbrojovką to najprzyjemniejsze momenty dla Wiślaka. Jednak, jako urodzony zwycięzca do dziś nie może przetrawić porażki z Malmoe w ćwierćfinale Pucharu Europy: U siebie wygraliśmy 2-1, tam prowadziliśmy 1-0 aż do 60 minuty. I nagle nasza drużyna stanęła, oni wykorzystali karnego, ale nawet wtedy była jeszcze szansa. Był remis i wyprowadziliśmy dobrą akcję, ale kolega z lewej strony zdecydował się na strzał. Gdyby mi wtedy podał, może wszystko potoczyłoby się inaczej ...

W reprezentacji Polski rozegrał 34 mecze i zdobył 8 goli. Debiutował za kadencji Górskiego (z Ghaną w 1972), który jednak powierzał mu głównie rolę zmiennika, mając do dyspozycji takich strzelców jak Grzegorz Lato czy Andrzej Szarmach.

Na Mundialu w RFN (1974) wystąpił jedynie w meczu ze Szwecją i Niemcami (łącznie 40 minut). Kolejny selekcjoner, Jacek Gmoch, nie powoływał Kmiecika, o którym przypomniał sobie dopiero trener Ryszard Kulesza.

Ostatnim meczem Kmiecika w barwach Polski było spotkanie z Kolumbią w Bogocie (9 lipca 1980).
Po zawieszeniu butów na kołku został trenerem, ukończył tzw. "Kuleszówkę". Zajął się szkoleniem piłkarzy Wisły, co wykonuje do dziś.

Bez wątpienia jednak Kmiecik to jeden z najbardziej utytułowanych reprezentantów Polski. Jest mistrzem olimpijskim z Monachium (1972r.) oraz wicemistrzem olimpijskim z Montrealu (1976r.). Najważniejszym tytułem jest zdobycie 3 miejsca na Mistrzostwach Świata w RFN (1974r.) dzięki czemu został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Podpisy te zdobyłem osobiście, wszystkie autografy bez dedykacji przeznaczam na wymianę.

https://www.facebook.com/davidautographs/

#85 Maciej Stolarczyk

Dzisiejszy post będzie poświęcony obrońcy, który urodził się w Słupsku - Maciejowi Stolarczykowi.

Dysponujący dobrymi warunkami fizycznymi (184 cm wzrostu i 84 kg wagi) zawodnik swoją karierę rozpoczynał w sezonie 1989/1990 w klubie Gryf Słupsk. W następnym roku przeniósł się do Pogoni Szczecin, gdzie spędził najdłuższy okres w swojej piłkarskiej karierze – 178 występów i 10 bramek. Grając w barwach Pogoni w ekstraklasie zadebiutował 8 sierpnia 1992 w meczu przeciwko Ruchowi Chorzów.

Przed sezonem 1999/2000 przeniósł się do Widzewa Łódź. W 2002 zmienił barwy klubowe na Wisłę Kraków. Z klubem zdobył trzy mistrzostwa Polski.

24 czerwca 2007 podpisał kontrakt do czerwca 2009 z zespołem wicemistrza Polski, GKS-em Bełchatów.

W reprezentacji Polski zadebiutował u Henryka Apostela 10 grudnia 1994 w Rijadzie w meczu towarzyskim z Arabią Saudyjską. W drużynie narodowej rozegrał 8 spotkań.

W sumie podczas jego zawodowej kariery zostawał trzykrotnie mistrzem Polski z drużyną Wisły Kraków, oraz raz podnosił wraz z "Białą Gwiazdą" trofeum Pucharu Polski.

Od czerwca 2009 zadebiutował w roli trenera – wraz z Leszkiem Pokładowskim poprowadził zespół rezerw Pogoni Szczecin. Jesienią 2009 prowadził drużynę juniorów starszych Pogoni. W sierpniu 2010 roku zastąpił Piotra Mandrysza na stanowisku pierwszego trenera Pogoni. 9 listopada 2010 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska.

Od 19 marca 2013 roku do 18 grudnia 2014 roku pełnił funkcję asystenta trenera Pogoni Szczecin – najpierw Dariusza Wdowczyka, a potem Jána Kociana. 27 stycznia 2015 roku został p.o. dyrektora sportowego klubu po odejściu Grzegorza Smolnego. 14 czerwca 2018 klub zakończył współpracę ze Stolarczykiem.

18 czerwca 2018 został zaprezentowany jako nowy trener Wisły Kraków. Jego asystentami zostali Kazimierz Kmiecik, Radosław Sobolewski i Mariusz Jop. 14 listopada 2019 został zwolniony po ośmiu z rzędu porażkach, jego następcą został Artur Skowronek.

Decyzją zarządu PZPN od 1 marca 2020 poprowadzi Reprezentancję Polski U-19.

Podpisy te zdobyłem osobiście, wszystkie zdjęcia bez dedykacji przeznaczam na wymianę.

https://www.facebook.com/davidautographs/

#84 Paweł Brożek

Bohaterem dzisiejszego wpisu będzie napastnik pochodzący z Kielc - Paweł Brożek.

W styczniu 2001 roku Brożek został włączony do kadry pierwszego zespołu Wisły Kraków. W polskiej Ekstraklasie zadebiutował 8 kwietnia 2001 roku w spotkaniu Wisły z Górnikiem Zabrze. W tym spotkaniu zaliczył asystę przy bramce Macieja Żurawskiego i popisał się kilkoma odważnymi akcjami. 21 kwietnia tego samego roku w spotkaniu z Odrą Wodzisław zdobył swoją pierwszą bramkę na boiskach Ekstraklasy. Sezon zakończył zdobyciem Mistrzostwa Polski oraz Pucharu Ligi z „Białą Gwiazdą”.

Na rundę wiosenną sezonu 2003/2004, w ramach rozliczeń za transfer Jacka Kowalczyka do Wisły, został wypożyczony na pół roku do GKS-u Katowice. 20 marca 2004 roku w swoim pierwszym występie w barwach GKS-u Katowice na stadionie przy ulicy Bukowej, rozegrał świetny mecz zdobywając bramkę i pokazując kilka kapitalnych akcji. Gdy Brożek schodził z boisku w 76. minucie meczu, cały stadion żegnał go skandowaniem nazwiska i owacją na stojąco. 

Przez sezonem 2004/2005 do Wisły Kraków trafili dwaj napastnicy: Marcin Kuźba i Tomasz Dawidowski. W związku z tym, działacze Wisły postanowili ponownie wypożyczyć Brożka do innego klubu Ekstraklasy. Mógł trafić do Górnika Zabrze, ostatecznie ponownie został wypożyczony do GKS-u Katowice. W GKS-ie ponownie był wiodącą postacią i w grudniu 2004 roku został wraz z bratem Piotrem zaproszony na testy do angielskiego klubu West Ham United.

W lipcu 2009 roku na przedsezonowe zgrupowanie Wisły Kraków przyleciał przedstawiciel angielskiego klubu Fulham F.C. i zaoferował Brożkowi przejście do angielskiego klubu. Zawodnik był skłonny skorzystać z oferty Fulham, jednak zgody na transfer nie dała Wisła, która nie chciała sprzedawać swojego kluczowego napastnika przed zbliżającymi się eliminacjami do Ligi Mistrzów. Brożek miał również ofertę z rosyjskiego Rubina Kazań. W swoim pierwszym spotkaniu w sezonie 2009/2010, które odbyło się w ramach drugiej rundy eliminacyjnej Ligi Mistrzów z Levadią Tallinn, Brożek zaliczył asystę przy bramce strzelonej przez Piotra Ćwielonga, a mecz zakończył się wynikiem 1:1. Rewanżowe spotkanie, w którym wystąpił Brożek, Wisła przegrała 0:1 i odpadła z europejskich rozgrywek.

30 grudnia 2010 roku turecki Trabzonspor poinformował, że Brożek oraz jego brat Piotr zostaną zawodnikami tego klubu. Transfer został oficjalnie potwierdzony 5 stycznia 2011 roku, a obaj bracia podpisali z Trabzonsporem 2,5-letnie umowy. Brożek zadebiutował w barwach tureckiego klubu 26 stycznia w wyjazdowym spotkaniu Pucharu Turcji z Beşiktaşem JK i zaliczył asystę przy golu Alanzinho, zagrywając do Brazylijczyka piętą. 12 marca wystąpił po raz pierwszy w wyjściowym składzie Trabzonsporu w meczu ligowym, w spotkaniu z Kasımpaşą i asystował przy zwycięskiej bramce strzelonej przez Brazylijczyka Jaję. 1 maja w meczu z Gaziantepsporem po raz drugi zagrał w wyjściowym składzie w spotkaniu i strzelił swoją pierwszą bramkę na tureckich boiskach. Od tego czasu aż do końca rozgrywek w każdym meczu grał w podstawowej jedenastce Trabzonsporu. W spotkaniu z İstanbul Büyükşehir Belediyespor zdobył swoją drugą bramkę w lidze. Trabzonspor zakończył sezon z 82 punktami, tyle samo zgromadziło Fenerbahçe SK, ale drużyna z Trabzonu miała gorszy bilans bezpośrednich spotkań i zajęła drugie miejsce w tabeli tureckiej Superligi.

29 stycznia 2012 roku szkocki klub Celtic F.C. poinformował, że uzgodnił warunki wypożyczenia Brożka. Następnego dnia zawodnik pomyślnie przeszedł testy medyczne i został wypożyczony do Celtiku na pół roku z opcją pierwokupu. Z drużyną „The Bhoys” wywalczył mistrzostwo Szkocji. Po zakończeniu sezonu odszedł z klubu, a 10 sierpnia rozwiązał za porozumieniem stron kontrakt z Trabzonsporem.

30 lipca 2013 roku Brożek podpisał roczny kontrakt z Wisłą Kraków. Pierwszy występ w sezonie 2013/2014 zanotował 4 sierpnia w meczu 3. kolejki Ekstraklasy ze Śląskiem Wrocław. Pierwszego gola strzelił 16 sierpnia w meczu 1/16 finału Pucharu Polski przeciwko Zagłębiu Sosnowiec, ustalając wynik spotkania na 4:0. Pierwszą bramkę w lidze zdobył 25 sierpnia, w wygranym 2:0 spotkaniu z Lechem Poznań, skutecznie wykonując rzut karny. W 11. kolejce ligowej 6 października strzelił zwycięskiego gola w meczu z ówczesnym liderem, warszawską Legią (1:0). Tym samym był to jego szósty gol w sezonie, co oznacza, że w dziewięciu pierwszych meczach sezonu 2013/2014 strzelił więcej goli ligowych niż łącznie uzyskał w ligach zagranicznych od momentu opuszczenia Wisły w latach 2011–2013 (przez 2,5 roku zdobył 5 goli w 40 meczach). 3 maja w meczu z Pogonią Szczecin, strzelił hat-tricka – jego drugi gol był jednocześnie setnym trafieniem w polskiej ekstraklasie.

We wrześniu 2000 roku Brożek przygotowywał się z drużyną prowadzoną przez Michała Globisza do eliminacji Mistrzostw Europy U-18. W towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Białorusi zdobył bramkę. 14 października zdobył bramkę dla Polski w spotkaniu grupowym eliminacji Mistrzostw Europy U-18 przeciwko Litwie. Wystąpił również w dwóch pozostałych meczach grupowych z Islandią oraz Armenią. 22 marca 2001 roku, w pierwszym spotkaniu drugiej rundy eliminacji Mistrzostw Europy U-18 z Anglią, które odbyło się w Londynie Brożek zdobył jedyną dla Polski bramkę w 82. minucie meczu, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem Polski 1:0. Angielscy dziennikarze uznali Brożka za najlepszego gracza meczu. Rewanżowe spotkanie, w którym od pierwszej minuty wystąpił Brożek zakończyło się wynikiem 0:0 i do turnieju finałowego Mistrzostw Europy U-18 awansowali Polacy. Brożek zdobył złoty medal z reprezentacją Polski U-18 na Mistrzostwach Europy w Finlandii. Miał pewne miejsce w podstawowym składzie reprezentacji Polski U-18 na Mistrzostwach Europy. Był najmłodszym członkiem drużyny na tym turnieju.

W pierwszej reprezentacji Polski zadebiutował 27 kwietnia 2005 roku w spotkaniu z Meksykiem. Swój debiut okrasił bramką zdobytą w 71. minucie meczu.

W 2006 roku wystąpił na Mistrzostwach Świata w Niemczech. Zagrał we wszystkich trzech spotkaniach, jakie rozegrała reprezentacji Polski na tym turnieju, z Ekwadorem, Niemcami oraz Kostaryką. W meczu z Ekwadorem Brożek pojawił się na boisku w 83. minucie. Siedem minut później po jego strzale piłka trafiła w słupek. W spotkaniu z Niemcami pojawił się na boisku w 91. minucie meczu. Natomiast w meczu z reprezentacją Kostaryki grał przez całą drugą połowę.

15 grudnia 2007 roku w towarzyskim spotkaniu z Bośnią i Hercegowiną zaliczył asystę przy zwycięskiej bramce Michała Golińskiego. 11 października 2008 roku w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2010 z Czechami w Chorzowie zdobył swojego drugiego gola w reprezentacji, przyczyniając się do wygranej Polski 2:1. 15 października 2008 roku w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2010 ze Słowacją zaliczył asystę przy bramce Euzebiusza Smolarka. 7 lutego 2009 roku Paweł Brożek zdobył jedyną dla reprezentacji Polski bramkę w towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Litwy. 12 sierpnia w towarzyskim meczu z Grecją asystował przy drugiej bramce strzelonej przez Ludovica Obraniaka. 5 września w meczu eliminacji Mistrzostw Świata 2010 przeciwko Irlandii Północnej asystował przy jedynej bramce dla Polaków strzelonej przez Mariusza Lewandowskiego, a mecz zakończył się wynikiem 1:1.

W maju 2012 roku Brożek został powołany przez selekcjonera kadry Franciszka Smudę na Euro 2012. Na turnieju wystąpił w dwóch meczach fazy grupowej, pojawiając się na boisku jako zmiennik.

W całej swojej karierze siedmiokrotnie sięgał po Mistrzostwo Polski, dwukrotnie po Puchar Polski, był Mistrzem Szkocji, dwukrotnie królem strzelców ekstraklasy.

Autografy od Pawła Brożka zdobyłem osobiście i cieszę się, że posiadam je w swojej kolekcji. Brożek to legenda Wisły Kraków, przyszło mu reprezentować barwy "Białej Gwiazdy" w czasach jej świetności.

Jeden z podpisów przeznaczam na wymianę.

https://www.facebook.com/davidautographs/